| has gloss | fas: دعای حقیقی عبارت است از خاموش کردن مناظره و گفتگوی درونی(حرف نزدن با خود، فکر نکردن و ندیدن تصویر در هنگام بسته بودن چشم و مرور نکردن خاطرات)و تمرکز دادن تمامیت ذهن بر حس وجودی حضرت حق(حس وجودی یعنی احساس این‌که نگاهی دارد شما را تماشا می‌کند بدون این‌که تصویری یا ذهنیتی از نگاه کننده در ادراک خود ساخته یا تخیل کنید. به عبارتی فقط باید سنگینی نگاه را حس کنید، نه این‌که تصویری ذهنی، چه به صورت صفت و چه به صورت تجسم، از خدا بسازید) و حرف زدن با خدا، که لازمهٔ آن حفظ بودن دعا با معنی تحت الفظی آن است. چرا که خواندن از روی یک کاغذ بدون درک معنی حرف زدن نیست بلکه خواندن است. |